Piłka ręczna
Spis treści:
Wprowadzenie w sport
Historia sięga czasów starożytnych. Już Rzymianie i Grecy grali w dyscypliny sportowe o regułach podobnych do dzisiejszej piłki ręcznej. Wzmianki o grach przypominających piłkę ręczną można znaleźć także w zapiskach pochodzących z czasów średniowiecza. W ciągu ostatniego stulecia piłka ręczna zdobywała coraz większą popularność.
Gra została stworzona z myślą o kobietach, jednak wraz z wprowadzeniem kilku zmian w regułach gry, przygarnięto i mężczyzn. Z uwagi na stosunkowo skomplikowane reguły i konieczność rozgrywek w hali sportowej piłka ręczna nie zdobyła tak wielkiej popularności jak piłka nożna i koszykówka. Poprzedniczką piłki ręcznej była gra rozgrywana do 1972 roku na otwartym boisku. Dziś coraz większą popularność zdobywa nowoczesna odmiana – piłka ręczna na plaży (beach handball), która dzięki koncepcji opierającej się na połączeniu sportu z rozrywką i doskonałą zabawą z pewnością przyciągać będzie coraz więcej fanów. Warto wspomnieć o tym, że w USA piłka ręczną kojarzona jest głównie z dyscypliną sportu o nazwie American handball. Gra ta niewiele ma jednak wspólnego ze znaną w Europie piłką ręczną – American handball można bowiem porównać do odmiany squasha.
Jeśli chcesz wnieść zakłady na mecze piłki ręcznej BBB.pl poleca bukmachera Expekt. Typuj i zgarnij rewelacyjny bonus powitalny.
Podstawy gry
Do ważnych elementów w piłce ręcznej należą taktyka i tempo gry. Celem gry jest umieszczenie wykonanej ze skóry lub sztucznej skóry piłki w oznaczonym polu bramkowym przeciwnika. Mecz dzieli się na dwie trwające 30 minut połowy z 10-minutową przerwą. Drużyna piłki ręcznej składa się z bramkarza i 6 zawodników znajdujących się na boisku oraz 7 graczy rezerwowych.
Zmiany nie są dokonywane tylko podczas przerw, a liczba zmian podczas meczu nie jest ograniczona. Poza tym każdej drużynie przysługuje tylko 1 minuta przerwy podczas jednej połowy meczu. Bramkarzem może być każdy z 7 zawodników drużyny, jedynym warunkiem jest strój odróżniający bramkarza od reszty zespołu. Bramkarz może rozpocząć grę jako zawodnik na boisku, a na pozycję bramkarza wchodzi wtedy gracz rezerwowy, który w stroju odróżniającym go od reszty drużyny przejmuje rolę bramkarza. Gracz będący w posiadaniu piłki może ją podać, kozłować lub przytrzymać, jednak nie dłużej niż 3 sekundy. Zawodnik w posiadaniu piłki nie może poza tym wykonać więcej niż trzech kroków bez kozłowania, jeśli dany zawodnik przytrzyma piłkę przez 3 sekundy, musi podać ją innemu graczowi lub wykonać rzut do bramki. Miłośnikom ekspresowych zakładów sportowych wysokich lotów polecamy serwis William Hill, gdzie otrzymasz bonus powitalny oraz darmowy zakład. Nie przegap tej okazji.
Strategie
Jedną z popularnych strategii gry jest tzw. gra pasywna. Kiedy sędzia zauważy, że gracze przez 40 sekund po prostu nie starają się zdobyć bramki, zawodnicy w ciągu następnych 10 sekund zmuszeni są podjąć próbę ataku. Strategia ta sprawia, że gra jest bardzo widowiskowa i wypełniona próbami ataków ze strony obydwóch drużyn. Obrona także stosuje różne techniki krycia graczy. Do najpopularniejszych należą taktyka 6-0, podczas której wszyscy gracze przyjmują pozycję wokół zawodnika wykonującego rzut oraz taktyka 5-1, podczas której środkowy obrońca przyjmuje pozycję na czele drużyny.
Techniki rzutu:
- Rzut w miejscu
- Rzut w wyskoku
- Rzut z przeskokiem
- Rzut z padem
- Rzuty sytuacyjne
- Rzut z odchyleniem
Kary w piłce ręcznej
- Rzut wolny – rzut karny – ostrzeżenie (żółta kartka)
- 2 minuty kary – w tym czasie zawodnik musi udać się na ławkę i odczekać 2 minuty, a drużyna gra w osłabionym składzie
- 2 plus 2 minuty kary
- 2 minuty kary i dyskwalifikacja
- dyskwalifikacja
- wykluczenie z gry
Sukcesy reprezentacji Polski mężczyzn
- Złoty medal za 1. miejsce w SP 2007
- Srebrny medal za 2. miejsce w MŚ 2007
- Brązowy medal za 3. miejsce w LIO 1976
- Brązowy medal za 3. miejsce w MŚ 1982
- Brązowy medal za 3. miejsce w MŚ 2009
Ciekawostką jest fakt, że prowadzona przez Zygfryda Kuchtę męska kadra narodowa w 1983 po raz czwarty z rzędu zakwalifikowała się do Igrzysk Olimpijskich (Los Angeles), jednak z powodu presji politycznej ze strony ZSSR Polska musiała wycofać się z udziału w tej imprezie. Jednym z ówczesnych kadrowiczów był Bogdan Wenta, dla którego od tego momentu udział w Igrzyskach stał się głównym celem kariery. Udało mu się tego dokonać dopiero 16 lat później w barwach Niemiec.
