Dave „Devilfish“ Ulliott - pokerowe wcielenie diabła

Trudne dzieciństwo przyszłej gwiazdy pokera

W przypadku tego gracza nie ma mowy o uprzywilejowanym rodowodzie i dzieciństwie w przepychu. Swój dom rodzinny gwiazdor opisuje dzisiaj następująco: „Dom, w którym mieszkałem za dziecka był tak mały, że trzeba było namalować meble na ścianach. Można było włożyć rękę do komina i otworzyć drzwi od wewnątrz, jeśli zapomniało się klucza.” Dave odkrył grę w pokera bardzo wcześnie, ponieważ już jako dziecko zetknął się przy stole kuchennym z kartami.

Jego młodość nie należała do najłatwiejszych, gdyż miał on tendencję do drobnych wybryków. Po tym jak wraz z ojcem po raz pierwszy odwiedził jedną z miejscowych filii bukmacherskich i wygrał swój pierwszy zakład obstawiony 50:1, coraz częściej nielegalnie brał udział w zakładach bukmacherskich. Często przebywał także w salonach gier i na torach wyścigów konnych, na które zaczął później obstawiać zakłady. W celach dorobkowych rozpoczął pracę w „G K Beaulah's“, firmie produkującej trofea. Praca ta okazała się dla młodego miłośnika gier znakomitą okazją praktyki, ponieważ zawsze w czasie przerw pracownicy grali w pokera. Jeden z bardziej doświadczonych graczy, przeciw któremu wtedy grywał, był członkiem pobliskiego kasyna o nazwie „Club 51”. Dave wyjaśnia:

„Byłem dosyć wysoki jak na piętnastolatka, więc zapisał mnie do tego kasyna. Zacząłem grywać w grę o nazwie Three Card Brag i dosyć szybko wygrywać w ten sposób wysokie sumy pieniędzy, ponieważ potrafiłem dokładnie śledzić karty pojawiające się w grze. Przypominało to śledzenie asów i waletów w blackjacku. W każdym bądź razie zacząłem grać w Braga, a potem w Strip Deck Stud Pokera – tę samą grę, w którą Steve McQueen grał w „The Cincinnati Kid”

Młodzieniec dosyć szybko stracił swoją pracę jako sprzedawca bezcennych trofeów. Całymi popołudniami nie pojawiał się w pracy, gdyż spędzał je na torach wyścigów konnych, co niespecjalnie podobało się jego pracodawcy. Dave chciał polepszać swoje pokerowe umiejętności, jednak przez większość czasu był bez grosza. Pewnego dnia wszedł do kasyna pokerowego, w którym grał także pewien sprzedawca mebli z Hull. Dave pokazał mu zegarek swojego dziadka. Tego dnia zrodził się jego pseudonim „Dave the Clock” (Dave Zegarek). W wieku 19 lat Dave Ulliott został uwikłany w bójkę uliczną: pięciu mężczyzn oraz ich żony zaatakowali młodego Ulliotta wracającego do domu z Golden Nugget Pool Hall. Jeden z nich pocharatał mu twarz metalowym grzebieniem w obronie młodszego brata. Mimo wszystko młody pokerzysta zdołał w jakiś sposób obronić się i wrócić do domu. Po tym wydarzeniu Ulliott twierdził, że jest dumny z owego doświadczenia i że incydent ten uświadomił mu, że nie można pokonać go „wewnętrznie”. Serwis BonusBonusBonus poleca pokerowy kalkulator szans, który może uchronić Cię przed opętanymi posunięciami w kasynach online.

Pokerzysta spod ciemnej gwiazdy, czyli działalność przestępcza Ulliota

Sytuacja wymknęła się spod kontroli, gdy został członkiem zorganizowanej grupy przestępczej włamującej się do sejfów. Grupa współpracowała z właścicielami sklepów wyłudzających pieniądze od firm ubezpieczeniowych. Raz potrzebował po przegraniu 5000$ u bukmacherów: obrabował sejf i w wózku dziecięcym przewiózł łup do domu. Kiedy jeden z członków bandy wpadł, zaczął sypać. Ulliot został aresztowany i spędził 3 tygodnie w pudle w Hull, po czym został przeniesiony do więzienia w Leeds na 9 miesięcy. Po wyjściu został zatrzymany z powodu napadu z bronią w ręku. Po wyjściu rozpoczął pracę przy składzie drewna i jako portier. Nadal nie udało mu się zboczyć ze „złej drogi”. Został aresztowany po bójce przed klubem nocnym. Łącznie przesiedział 18 miesięcy w więzieniach w Leeds i Durham. Odizolowanie od społeczeństwa miało siłą rzeczy "dobre" strony. Poznał Johna, z którym jeszcze w więzieniu uknuł napad na bank, który miał odbyć się w dniu zwolnienia z aresztu. Ostatecznie uległ jednak żonie, która nakłoniła go, żeby zrezygnował z tych szczeniackich wybryków. „Kiedy miałem dwadzieścia parę lat, byłem strasznym łobuzem. Wdałem się w niewłaściwe towarzystwo i odsiedziałem swoje w Durhan – chyba najgorszym więzieniu na świecie. Nie jest to coś, przez co chciałbym przechodzić ponownie, jednak wzmocniło to mój charakter” Po owej “wycieczce” do więzienia Dave najwyraźniej przemyślał swoje postępowanie – kupił sklep jubilerski, który prowadził potem wraz ze swoją drugą żoną.

Powrót na tor – od rzezimieszka do mistrza pokerowego

Dave Ulliott nie mógł jednak zrezygnować z jednej rzeczy – z gry w pokera. Między innymi dlatego, że z czasem stawał się coraz lepszym graczem. Organizował w swoim sklepie rozgrywki pokerowe, które niemal zawsze wygrywał. “Dave Zegarek” pokochał również zakłady bukmacherskie i udowodnił, że w tej dziedzinie także może odnosić sukcesy. Pewnego wieczoru 1990 roku w Kasynie w Leeds Dave poznał Gary’ego Whitakera, który prowadził kawiarenkę w Wakefield. Dave i jego nowopoznany kompan sześć razy w tygodniu organizowali wspólnie wypady na rozgrywki pokerowe. Z czasem Gary zaczął także obstawiać za Ulliotta zakłady bukmacherskie, kiedy Dave miał już zakaz wstępu do wszystkich filii, ponieważ ciągle wygrywał. Whitaker został w nagrodę szoferem Ulliotta, który coraz częścieł grywał w gry gotówkowe, i otrzymywał z tego tytułu 10% wygrywanych przez Dave’a sum.

Już w roku 1997 Dave planował wziąć udział w międzynarodowym turnieju pokerowym (World Series of Poker). W tym celu odłożył 200 000$, które w międzyczasie przegrał w grach gotówkowych i wydał na wpisowe do innych turniejów, przez co zapożyczył się na kolejne 70 000$, które również przegrał. W końcu jakimś sposobem udało mu się zdobyć 2000$ na wpisowe do Pot Limit Texas Hold’em Event. W turnieju wzieło udział 240 graczy, a wśród nich legenda pokera Chris „Jesus” Ferguson, z którym Dave zmierzył się w decydującym pojedynku. Elliott wygrał turniej i został nagrodzony pierwszą w swoim życiu złotą bransoletą oraz nagrodą gotówkową w wysokości 180 310$. Do największych sukcesów Ulliotta należą także drugie miejsce w 3000$ Texas Hold’em Pot Limit w World Series of Poker w 1998 roku, za które otrzymał nagrodę w wysokości 103 200$ oraz drugie miejsce w 2000$ No Limit Texas Hold’em w WSOP 2001, za które skasował kolejne 150 480$. W 2002 roku udało mu się uplasować na piątym oraz pierwszym miejscu w The Third Annual Jack Binion World Poker Open w Tunica (Mississippi), które przyniosły mu 61 110$ i 123 772$. Także w The Fourth Annual Jack Binion World Poker Open w 2003 roku okazał się bezkonkurencyjny i wygrał zawrotną sumę 589 175$. W British Open 2004 ponownie udało mu się zająć pierwsze miejsce, za które otrzymał 162 250$, a w finale Poker Million – The Masters 2004 uplasował się na pozycji drugiej i wygrał 125 000$. Podczas głównego turnieju World Series of Poker w 2005 zajął lokatę trzecią, która przyniosła mu 232 205$, podobnie jak w rozgrywce Full Tilt Poker Invitational w 2005 roku, gdzie "przytulił" 120 000$. Rok 2007 również przyniósł Dave’owi wiele sukcesów. Wygrał m.in. turniej No Limit Texas Hold’em podczas Gold Strike World Poker Open 2007 (109 192$). Ponownie wziął udział w Annual Five Diamond World Poker Classic, gdzie znowu udało mu się pokonać wszystkich rywali i wygrać 266 160$. Podczas WSOP 2007 Dave zajął trzecie miejsce w Pot Limit Omaha i wygrał 332 572$. Również w turnieju Five Diamond World Poker Classic uplasował się na trzecim miejscu i wrócił do domu z sumą 674 500$.

Devilfish - jak ryba w wodzie

Dave Zegarek już w roku 2001 dorobił się nowego, o wiele trafniejszego pseudonimu: Devilfish. Historię jego powstania Uliott wyjaśnia następująco:

„Pseudonim 'Devilfish' otrzymałem od pewnego Chińczyka o imieniu Stievie podczas pobytu w Birmingham. Koleś porównał mnie do skrzydlicy ognistej (devilfish), ponieważ jestem bardzo agresywny i dałem mu nieźle popalić po tym jak oskubałem go co do grosza. Skrzydlica jest drapieżną rybą morską, którą potrafią przygotować tylko nieliczni kucharze – jeśli nie pozbędą się trucizny we właściwy sposób, można się nią otruć. Gary, który był wtedy moim szoferem, był obecny i przy tej grze. Po wyjściu stamtąd zapomniałem o całym wydarzeniu. Trzy miesiące później grałem przeciwko Menowi Nguyenowi, pseudonim „The Master”, podczas turnieju „Four Queens Omaha”, gdzie praktycznie nikt mnie nie znał. W końcowej rozgrywce zostałem tylko ja i Men i ktoś z tłumu wykrzyknął 'Na przód, Master!', na co Gary odpowiedział 'Na przód, Devilfish!' Najwyrażniej po trzech miesiącach nadal pamiętał sytuację z Birmingham. Nagłówki gazet następnego dnia brzmiały 'Devilfish pożarł Mastera'. Wróciłem tam po trzech miesiącach, wygrałem złotą bransoletę i dla hecy wygrawerowałem na niej 'Devilfish'. Zawsze lepsze to niż nosić ksywę 'Szachraj', czy coś w tym stylu.” 

Ulubioną odmianą pokera Dave’a jest Four Card Omaha. Podczas turniejów pokerowych Dave Uliott zawsze nosi pomarańczowe okulary przeciwsłoneczne, a podczas wyjątkowo ważnych wydarzeń zwykle można zobaczyć go w garniturze. Dave grywa także w pokera online na stronie Ultimate Bet Poker. Współpracował przy produkcji filmu “Poker Face” i wydał książkę pod tytułem “Swimming with the Devilfish”. Jakie plany na przyszłość ma Dave Ulliott po tylu już odniesionych sukcesach?

“Pracuję właśnie nad moją stroną internetową: www.DevilFishPoker.com i mam zamiar zarobić na niej kupę pieniędzy. Strona jest już online i cieszy się ogromną popularnością. Wygląda jak jakaś strona dla gangsterów. Przechodzisz tam przez takie stalowe drzwi i widzisz kraty. Potem pojawia się taka szpetna twarz i decyduje, czy wpuścić cię do środka, czy nie. Wchodzisz i zajmujesz miejsce w takim pomieszczeniu z nieotynkowanymi ścianami, nadajesz sobie jakąś gangsterską ksywę i rozpoczynasz grę. Zarejestrowało się u nas już ponad 15 000 graczy.” 

Dave dodaje z dumą, że posiada także stronę internetową, na której można zamówić przeróżne artykuły do gry w pokera: “To najlepszy sklep, jaki można znaleźć w sieci i wszystko jest u mnie tańsze niż gdziekolwiek indziej. Co więcej, każdy, kto coś w nim kupi, dostanie ode mnie płytę DVD gratis. A płyta jest powalająca, bo jestem zabawny. Niektórzy kolesie, którzy robią takie płyty, powinni zostać hipnotyzerami – potrafią sprawić, że zapadniesz w sen, ale moja jest naprawdę niezła.” Wysunięcie wniosku, jakoby powyższy cytat graniczył o kryptoreklamę, nie ma logicznych podstaw, ponieważ wypowiedzi brakuje typowych technik pozytywnego przedstawienia danego produktu w korzystnym świetle. Z tego względu śmiało można powiedzieć, że mamy tu do czynienia z jawną reklamą.

Dave o pokerze online, kobietach i pieniądzach

O graczach, którzy grają w pokera wyłącznie w sieci, Dave mówi: „Wielu z nich nie ma tak naprawdę pojęcia o tym, co robi”. Dlatego też, jego zdaniem, tak trudno jest z nimi grać. Dave Ulliott niedawno założył własne e-kasyno Devilfish Poker. BonusBonusBonus wynegocjował ekskluzywny bonus powitalny. O kobietach grających w pokera Dave zdaje się mieć niskie mniemanie:

„Zawsze dobrze jest móc popatrzeć na kogoś ładnego przy stoliku - kto nie jest mną. Jednak jeśli pytacie mnie o to, czy kobiety potrafią grać w pokera równie dobrze, jak męźczyźni, odpowiedź brzmi: nie. Owszem, istnieje kilka naprawdę dobrych pokerzystek, jak np. Lucy Rokach - ona jest niczym rottweiler - ale generalnie rzecz biorąc, kobiety po prostu nie są wystarczająco agresywne.”

Każdy, komu udałoby się zarobić tyle pieniędzy, co Devilfishowi, zastanawia się oczywiście, co by z nimi zrobił. Pewien reporter spytał go o dotychczas najbardziej ekstrawagancki pomysł na wydanie pieniędzy, na co Ulliot odrzekł:

„No cóż, wyrzuciłem kiedyś w Paryżu 40 000$ do kosza na śmieci. Włożyłem do sejfu papierową torbę, co do której byłem przekonany, że zawiera 40 000$, chociaż tak naprawdę znajdowały się w niej śmieci. Pieniądze zostawiłem w podobnie wyglądającej torbie na podłodze, myśląc, że znajdują się w niej tyko śmieci. Wyszedłem z domu i wrzuciłem ją do kosza na śmieci. Następnego dnia, kiedy zdałem sobie z tego sprawę, poszedłem do śmieciarzy i zamiast opowiadać, że zgubiłem 40 000$, powiedziałem, że zgubiłem klucze i spytałem, czy mogę jakoś odzyskać torbę. Odpowiedzieli ‘Nie, śmieci ze śmieciarki wędrują bezpośrednio do palarni’ I to był koniec historii."

Dave zapytany potem przez reportera o to, czy był wtedy pijany bądź pod wpływem jakichś środków, odpowiedział: “Nie, nie muszę być pijany, żeby robić głupie rzeczy.”

Poza stolikiem pokerowym

Dave w dalszym ciągu mieszka w rodzinnym mieście Kingston Upon Hill na północy Anglii, ma dwie byłe żony i siedmioro dzieci, w tym jedno nieślubne.  Chciałoby się zapytać, czy można chcieć czegoś więcej? Ze swoją pierwszą oficjalną żoną Susan spłodził dwójkę dzieci: Darrena Paula i Kerry. Jego drugą żoną została Amanda (Mandy) Asby, z którą ma czwórkę dzieci. Obecnie Dave i Amanda są rozwiedzeni. Nie znaczy to jednak, że jego kariera jako ojciec i mężczyzna dobiegła końca.

Jego hobby jest muzyka. Grywa na pianinie i gitarze. Jako nastoletek grał nawet przez jakiś czas w zespole. “Sposób, w jaki zachowuję się w moim domu, pokazuje, jaki jestem naprawdę. Jeśli ludzie są dla mnie mili, ja jestem miły dla nich." W chwilach wolnych od rozgrywek pokerowych Dave pracuje jako jubiler, gigantyczne sygnety na palcach to jego dzieło. Na jednym z pierścieni znamiennie wygrawerowane zostało słowo “Devil”, na drugim “Fish”. Jeden z kolegów po fachu, Robert Williamson, mówi o Devilfishu: “Dave przypomina te tresowane psy obronne, które robią sporo hałasu, a tak naprawdę rzadko kiedy gryzą. Jest takim typem faceta, z którym chce się przebywać. Zwyczajnym, żłopiącym piwo kolesiem.” W czym zatem tkwi tajemnica Devilfisha?

“Chcę przodować we wszystkim, co robię – czy to w łóżku, czy w pokerze, zawsze chcę być najlepszy. Żyję trochę jak James Bond. Mam największą garderobę wśród wszystkich, których znam, jeżdżę Hummerem i Lexusem ze składnym dachem, podróżuję po świecie I zarabiam cholernie dużo pieniędzy. Jeśli wyglądasz tak jak ja, z pewnością ci to pomoże.”

W jeszcze dobitniejszy sposób Dave obrazuje swoją ambicję następującym cytatem: “Przepłynąłbym z kotletem wieprzowym zawieszonym na szyi przez ocean, w którym roi się od rekinów, aby móc zmierzyć się z najlepszymi pokerzystami świata.” Dave jest mocno przekonany o swoich umiejętnościach pokerowych i ma do tego pełne prawo – jest on po prostu szalenie dobrym pokerzystą! Taki oto jest Devilfish.